دیگه حرفی نزن دیره، خودم حرفاتو می دونم
نپرس میبخشمت یا نه ،می خوام اما نمی تونم

دیگه دلخور نباش از من ،اگه رفتار من سرده
کسی که داره غرق میشه، به ساحل بر نمی گرده

خودم باور نمی کردم، از آغوش تو برگردم
ولی حالا تموم میشه ،اون عشقی که شرو کردم

منو باور نکردی و ،نگفتی چی سرم میاد
حالا می تونی تنها شی ،همون شد که دلت می خواد

دیگه حرفی نزن دیره ،خودم حرفاتو می دونم
نپرس می بخشمت یانه، می خوام اما نمی تونم

از اون وقتی که شک کردی، من این روزا رو میدیدم
می خوام خلوت بشه دنیا، دارم تاوانشم میدم

خودم باور نمی کردم ،از آغوش تو برگردم
ولی حالا تموم میشه ،اون عشقی که شرو کردم

منو باور نکردی و، نگفتی چی سرم میاد
حالا می تونی تنها شی ،همون شد که دلت می خواد

شعر: مانی رهنما

من همون آدم قبلم ... با همون عشق قدیمی
با همون زخمای کهنه ... با همون لحن صمیمی

من همون آدم قبلم ... تو عوض شدی که دیگه
حرفت و دلت یکی نیست ... هر کدوم یه چیزی میگه

از همون روزای اول ... راهمون از هم جدا بود
اون همه دیوونه بازی ... اشتباه بود، اشتباه بود

این همه وقته گذشته ... با هم آشنا نمی شیم
نمی دونم، نمی فهمم ... ما چرا جدا نمی شیم

من همون آدم قبلم ... تو عوض شدی، بریدی
پای حرفمون نموندی ... رفتی پاتو پس کشیدی

رد پاتو که گرفتم ... چه چیزایی که ندیدم
از تو با هر کی که گفتم ... نمی دونی چی شنیدم

توی چشم هم یه بارم ... خوب و محترم نبودیم
هر کی کار خودشو کرد ... ما حریف هم نبودیم

این همه وقته گذشته ... با هم آشنا نمی شیم
نمی دونم، نمی فهمم ... ما چرا جدا نمی شیم

شعر:علیرضا آذر

یک سیب کال یا عشق پژمرده

هر دوش برای هر دومون کم بود

بازنده ی این انتخاب سخت

از اول این قصه آدم بود

این اشتباه ساده از اون بود

قانونُ بد گفتن برای ما

تشویق مال یک نفر باشه

تنبیه برای هر دوتای ما

بازی رو آدم باخته و حالا

باید جدایی سهم ماهاشه

تا کی گناه یک نفر باید

یک عمر روی دوش ما باشه ؟

اما بدون آدم گناه تو

از خوردن سیبای کالم نیست

جرم تو دلبستن به عشقت بود

تاوان این دلبستگی کم نیست

بازی به اونجایی رسیدش که

ممنوعه شد میوه ی عشق تو

دیگه نه راهی موند واسه برگشت

نه سیب واسه یه اشتباه نو ...

شعر:عبدالجبار کاکایی

دارم به اون روزای خوب
حتی خودم شک می کنم
حتی به این دلتنگی 
بعد از توام شک می کنم

این یک جنون ساده که
تو مغز من افتاده نیس
شک می کنم حتی به تو
این اتفاقی ساده نیس

مسئله ی رفتنتُ
هی با خودم حل می کنم
من فکر کردن به تو رو
با قرص مختل می کنم

روزای بی تو زندگی
کابوس شب های منه
این شعرهای بعد تو
تاثیر تنها بودنه...

شعر:عبدالجبار کاکایی

هر جا برم حال و هوای تو

دست از سر من بر نمی داره

کبریت روشن کن تو تاریکی

دیوونگی حال خوشی داره

کاش این غرور خسته بنشینه

کاش اون هوای گریه برگرده

من سعی کردم مهربون باشم

لحن منُ دنیا عوض کرده

با من که هستی چترتُ وا کن

آغوش من هر روز بارونه

باور نکن پیش تو آرومم

پشت سکوتم، گریه پنهونه

من خیس بارونای هر روزم

با من که هستی چترتُ وا کن

کبریت روشن کن تو تاریکی

بی تابی دستامُ پیدا کن

من عاشقت بودم، تواین دنیا

عاشق شدن دیوونگی می خواد

کبریت روشن کن که برداره

مردی که قلبش رو زمین افتاد

هر جا برم حال و هوای تو

دست از سر من بر نمی داره

کبریت روشن کن تو تاریکی

دیوونگی حال خوشی داره

شعر:عبدالجبار کاکایی

تا کجاي قصه ها باید ز دلتنگی نوشت؟
تا به کی بودن بازیچه دست سرنوشت؟
تا به کی با ضربه هاي درد باید رام شد؟
یا فقط با گریه هاي بی قرار آرام شد؟
بهر دیدار محبت تا به کی انتظار؟
خسته ام از زندگی با غصه هاي بی شمار

در خلوت دلم ، در ھمنشینی با غمھا ببین که چگونه میریزد اشک از این چشمھا
این چشمھای خیس ، ھمان چشمھاییست که تو خیره به آن بودی در لحظه دیدار
میفھمی معنای دلتنگ شدن را ، میفھمی معنی انتظار را؟
نه ! دلتنگی آن نیست که مرا اینگونه محکوم به سکوت کرده است
انتظار آن نیست که اینگونه مرا محکوم به بیقراری کرده است
خیالی نیست ، من ھمچنان با خیال تو سر میکنم پس بیخیال....

هیچ کس اشکی براي ما نریخت
هر که با ما بود نیز از ما گریخت
چند روزي است حالم دیدنیست
گاه بر روي زمین زل میزنم
گاه بر حافظ تفال می زنم
حال هم حافظ که فالم را گرفت
یک غزل آمد که حالم را گرفت
ما ز یاران چشم یاري داشتیم
خود غلط بود آنچه می پنداشتیم

واسه نیمه جونم یه خنجر بسه.بزن توی قلبم کل کل نکن
سرم موندنت روم منت نذار.تو می خوای بری پس معطل نکن
دیگه راه برگشت نداری برو.دل خسته به سیم آخر زده
دوستت دارمات بدتر از ناسزاست.تمومش کن و دیگه فحشم نده
ببینم مگه تو خدایی نداری.خدایی نداری.خدایی نداری
که هر چی عذابه سر من میاری.سر من میاری.سر من میاری
تو از این دل من آخه چی می دونی.بگو چی می دونی.آخه چی می دونی
همون جا که هستی.تو باید بمونی.تو باید بمونی.تو باید بمونی
من ِ غرق عشقو تو بازی نده.تظاهر نکن خسته از بازی َم
گذشته آب ِ رسواییَت از سرم.اگه رفتنت مرگه باز راضی َم
واسه این دل خسته و نیمه جون.بذار رفتنت تیر آخر بشه
یه عمر با دروغ عاشقم کردی و...همین بهتر این عشق پر پر بشه

کجایی که تنها شبا رو میخوابم
یه کابوس وحشی میاد هی سراغم
اخه وقتی رفتی نگفتی میترسم
شبا هر صدایی میاد من میلرزم
تو گفتی بیا تا بگیریم تو آغوش
تو قول داده بودی نشم من فراموش
تو رفتی نگفتی مبادا بلرزم
مبادا بددون تو یک وقت بلغزم
بیا و ببین ادما صف کشیدن
میگن اون که رفته امونم بریدن
یعنی خونه من نداشت هیچ حرارت
که تو دور آتیش بشینی به ذلت

اما پسر بودن لذت دارد!!
پسر که باشی افق آیندت تکیه گاه بودن است
همیشه در سر می پرورانی که باید پناه یکی باشی
باید خودت را در برابر تمام هوسها، عشوه ها و نگاه ها بیمه کنی
باید سخت بنظر آیی و همواره صدای شکستنت را فقط و فقط خودت بشنوی
پسر بودن لذت دارد، لذتی تلخ که گویای مردانگی ات باشد
فارغ از سردی جاده ها ، تنها اما استوار؛ در راه نبرد ،
شاید نبرد با احساس لطیف درونت... !!!

غمگین ترین جای خاطره اونجاییه که
کم کم احساس میکنی
چهرش داره از یادت میره.....!

چرا وقتی که آدم تنها میشه
غم و غصه اش قد یک دنیا میشه
میره یک گوشه پنهون میشینه
اونجا رو مثل یه زندون میبینه
غم تنهایی اسیرت میکنه
تا بخوای بجنبی پیرت میکنه
وقتی که تنها میشم اشک تو چشام پر میزنه
غم میاد یواش یواش خونه ی دل در میزنه
یاد اون شب ها می افتم زیر مهتاب بهار
توی جنگل لب چشمه می نشستیم من و یار
غم تنهایی اسیرت میکنه
تا بخوای بجنبی پیرت می کنه
میگن این دنیا دیگه مثل قدیما نمی شه
دل این آدما زشته دیگه زیبا نمی شه
اون بالا باد داره زاغِ ابرا رو چوب میزنه
اشک این ابرا زیاده ولی دریا نمیشه
غم تنهایی اسیرت میکنه
تا بخوای بجنبی پیرت می کنه

پشت این پنجره ها دل میگیره
غم و غصه دل رو تو میدونی
وقتی از بخت بدم حرف میزنم
چشام اشک بارون میشه تو میدونی
عمریه غم تو دلم زندونیه
دل من زندون داره تو میدونی
هرچی بهش میگم تو آزادی دیگه
میگه من دوست دارم تو میدونی
***
میخوام امشب با خدا شکوه کنم
شکوه های دلمو تو میدونی
بگم ای خدا چرا بختم سیاست
چرا بخت من سیاست تو میدونی
پنجره بسته میشه،شب میرسه
چشام آروم نداره تو میدونی
اگه امشب بگذره فردا میشه
مگه فردا چی میشه تو میدونی
***
عمریه غم تو دلم زندونیه
دل من زندون داره تو میدونی
هرچی بهش میگم تو آزادی دیگه
میگه من دوست دارم تو میدونی

منو تو توي اين دنيا ، يه درد مشترک داريم
دوتامون خسته ي درديم ، روو قلبامون ترک داريم
منو تو کوه درديم و ، يه گوشه زخمي افتاديم
داريم جون ميکنيم انگار ، روو زخمامون نمک داريم
تمووم زندگيمون سوخت ، تمووم لحظه هامون مرد
هواي عاشقيمونو ، هواي بي کسيمون برد
من و تو مال هم بوديم ، من و تو جون هم بوديم
خوره افتاد به جون ما ، تمومه جونمونو خورد

منو تو توي اين دنيا ، اسير دست تقديريم
همش دلهره داريمو ، با اين زندگي درگيريم
نفس که ميکشيم انگار ، دارن شکنجمون ميدن
داريم آهسته آهسته ، توو اين تنهايي ميميريم
شديم مثل يه ديواري ، که کم کم داره ميريزه
هواي خونمون سرده ، مثه غروب پاييزه
تقاص چيو ما داريم ، به کي واسه چي پس ميديم
آخه واسه ما اين روزا ، چرا انقد غم انگيزه

یک احساس نیست تنهایی
تنهایی کابوس است
اما بزرگترین کابوس
بعد از آمدن و رفتن تو
نبودن تو همان غرق شدن در دریاست

باور کنید که فراموشش کرده ام ...

اما نمی دانم چرا ...

بعضی وقت ها ...

همین که اسمش را می شنوم ...

بی اختیار خاطره از چشمم فرو می ریزد .!.!.

امروز درست دو ساله و ده ماهه و سه روزه که ندیدمت
یه حرفی مونده تو دلم دلم میخواد بگم بهت
که دوست دارم بهت بگم دوست دارم
وقتی نگات یادم میاد ، قشنگیات یادم میاد
یادم میاد گفتی بهم دلم میگه شاید دیگه نبینمت
گفتی بهم شاید دیگه نبینمت
تا که منم بگم بهت امروز درست دو ساله و ده ماهه و سه روزه که ندیدمت
تو قول دادی دیگه نیای تو خوابم، جا نذاری عکستو تو کتابم
من اما تو بیداری هم هر روز میبینم خوابتو
هر روز تو این دو ساله و ده ماهه و سه روزه که...

من این جا بس دلم تنگ است...
و هر سازی که می بینم بد اهنگ است
بیا ره توشه بر داریم قدم در راه بی برگشت بگذاریم
ببینیم آسمان هر کجا آیا همین رنگ است؟؟

می بینی گریه کردم؟؟؟...خواب دیدم یه روزی من تو رو از دست می دم...
می بینی گریه کردم؟...خواب دیدم....خواب دیدم تو رو از دست می دم...
نگو خواب من تنها یه خوابه...نگو این گریه کردن ها یه خوابه...نگو...
کنار گریه خوابیدم...بازم خواب تو رو دیدم...
تو خواب از خواب ترسیدم....تو می رفتی...
تو می رفتی و می دیدم تو می رفتی
ازت از عشق پرسیدم...تو هم شعر عجیبی زیر لب خوندی که معنیش رو نفهمیدم....
داد زدم و نشنیدی...فریاد زدم و تو ندیدی...

خدا ما رو برای هم نمی ‏خواست
فقط می ‏خواست هم رو فهمیده باشیم
بدونیم نیمه ی ما ، مال ما نیست
فقط خواست نیمه ‏مون رو دیده باشیم
تموم لحظه‏ های این تب تلخ
خدا از حسرت ما با خبر بود
خودش ما رو برای هم نمی ‏خواست
خودت دیدی دعامون بی ‏اثر بود

چه سخته مال هم باشیم و بی هم
می ‏بینم می ری و می ‏بینی می رم
تو وقتی هستی اما دوری از من
نه می شه زنده باشم ، نه بمیرم
نمی گم دلخور از تقدیرم اما
تو می دونی چقدر دلگیره این عشق
فقط چون دیر باید می ‏رسیدیم
داره رو دست ما می ‏میره این عشق

می خواستم بهت بگم چقدر پریشونم
دیدم خود خواهیه ، دیدم نمی تونم
تحمل می کنم بی تو به هر سختی
به شرطی که بدونم شاد و خوشبختی
به شرطی که بدونم شاد و خوشبختی

به شرطی بشنوم دنیات آرومه
که دوسش داری ، از چشم هات معلومه
یکی اونجاست شبیه من ، یک دیوونه
که بیشتر از خودم ، قدر تو رو می دونه

چیکار کردی که با قلبم به خاطر تو بی رحمم
تو می خندی ، چه شیرینه گذشتن
تازه می فهمم ، تازه می فهمم

تو رو می خوام ، تموم زندگیم اینه
دارم می رم ، ته دیوونگیم اینه
نمی رسه به تو حتی صدای من
تو خوشبختی ، همین بسه برای من
تو خوشبختی ، همین بسه برای من

گریه نمی کنم نه اینکه سنگم
گریه غرورم رو به هم می زنه
مرد برای هضم دلتنگی هاش
گریه نمی کنه ، قدم می زنه

گریه نمی کنم ، نه اینکه خوبم
نه اینکه دردی نیست ، نه اینکه شادم
یک اتفاق نصفه نیمه ام که ، یهو میون زندگی افتادم

یک ماجرای تلخ ناگزیرم
یک کهکشونم ولی بی ستاره
یک قهوه که هرچی شکر بریزی
بازم همون تلخی ناب رو داره
اگر یکی باشه من رو بفهمه
براش غرورم رو به هم می زنم
گریه که سهله ، زیر چتر شونش
تا آخر دنیا قدم می زنم